Turkish Politics & Internal Affairs

[Solomon2]

AHU ÖZYURT

Turkey: From euphoria to reality

Turkey’s coastal towns are empty. The hotels, the restaurants and even the poshest beach clubs are vacant.

The taxi driver who took us to the airport in Bodrum last weekend told us that he would normally make 60,000 Turkish Liras during a normal season (which lasts approximately four months). This year he has only made a quarter of that. “The taxi station owner takes it. We make a standard living of around 2,000 liras per month,” he said. He was sure that all the additional holidays and bonuses would not help revive the season this year. “It will go on for at least two more years. We are in this trouble for a while,” he added.

That taxi driver is not alone in being pessimistic in the south. Former white-collar workers, bankers, journalists, and doctors who have left big cities to live modestly in coastal towns like Ayvalık, Çeşme and Bodrum are extremely worried about the general trends in Ankara and Istanbul. “When a bomb explodes in Gaziantep and 50 people get killed, you in Istanbul do not care for more than two hours,” my friend Gülfem said. “Here we sink into this nightmare and cannot get out easily.”

The post-coup euphoria about democracy and the so-called “Yenikapı Spirit” of cooperation is turning to bitter realism. Liberal democrats who supported the president and the Justice and Development Party (AK Party) government after the Gülenist coup attempt now feel trapped. When the writer Aslı Erdoğan is jailed, when the first thing the Defense Ministry does is convert the names of military hospitals to the names of Ottoman sultans, question marks start to emerge. Forty-five days after an apparent breakthrough, Kemalists, secularists, Kurds and women are starting to feel like they have been used and abused to push the Islamist agenda and more conservative policies.

First, the government is doing nothing to reform the Turkish Armed Forces. Second, the government is doing nothing to heal the wounds of former Gülenist trial victims like those in the Balyoz (Sledgehammer) and Ergenekon cases. Third, the government is doing absolutely nothing to show that it is moving toward a better democracy.

Ankara is deeply fixated on the issue of Fethullah Gülen’s extradition. The longer that process goes on, the more open the government becomes to accidents, mistrials and haphazard management. Appointing allies to the highest courts and filling government spaces with more religious cult members is not the “Yenikapı Spirit” that everyone wished for.

To sincerely fight the sins of the past 15 years, the AK Party must face reality and accept the mistakes it made. It cannot get away with simply saying “God forgive us.” The AK Party cadres and the army of advisors to President Recep Tayyip Erdoğan really have to go through a mental detox, and that will be painful. Sadly, the Euphrates Shield Operation in Jarablus and the ongoing fight against the outlawed Kurdistan Workers’ Party (PKK) won’t do the cleansing.

Alev Alatlı, a leading intellectual who is a big supporter of Erdoğan, gave some hidden warnings to AK Party circles last week in an interview that she gave about Gülenists: “Those putschists have not yet faced us. We are the second wave. We are the ones who have adopted Islam as an identity but have become so competent in playing chess with Westerners that we can beat them. We made this country that lacked oil, gold and gas what it is now. It was not easy and we won’t give it up so quickly.”

August/31/2016

 

[Zulkarneyn]

http://www.wsj.com/articles/turkey-is-no-longer-a-reliable-ally-1470869047
Turkey Is No Longer a Reliable Ally
The failed coup was a clarifying moment. Ankara and Washington don’t share values or interests.
Aug. 10, 2016 6:44 p.m. ET
The meeting this week between Turkish President Recep Tayyip Erdogan and Russian President Vladimir Putin and their vow to expand bilateral relations is the latest sign of deteriorating U.S.-Turkish relations since Turkey’s failed coup last month.

The U.S. and Turkey have faced difficult days before, such as after Turkey’s 1974 invasion of Cyprus and the 2003 American invasion of Iraq, yet American and Turkish leaders managed to find their way back. This time will be different.

Since Turkey joined NATO in 1952, the U.S. and Turkey have contributed to each other’s security and interests, and ties were cemented based on shared values as Turkey became more democratic. U.S. forces and tactical nuclear weapons at Turkey’s Incirlik air base represented the American commitment to Turkish security and Ankara’s support to a Washington-led global order.

These days, however, the U.S. and Turkey see eye to eye on very little. The two countries are at odds over Syria and the urgency of removing Syrian President Bashar Assad; over support for Syrian Kurds who, in contrast to the Turks, have proved to be reliable U.S. partners in the fight against Islamic State; over the territorial sovereignty of Iraq; and over continuing sanctions on Iran.

RELATED ARTICLES

• Turkey Faces Its Iran 1979 Moment
• Dancing With Dictators Against Islamic State
• Turkey’s Gulen Demand

Though American officials privately acknowledge that Mr. Erdogan is “erratic,” they have given the Turkish leader extraordinary leverage over U.S. policy. The U.S. fear is that public pressure will result in even less cooperation from Ankara—especially on Syria.

No issue demonstrates the divergence better than the drama over Incirlik air base. This facility, a little more than 200 miles from Raqqa in Iraq and twice that from Mosul, is important to the coalition against Islamic State. But the Turks forced the U.S. into a yearlong negotiation to use the base to strike the would-be caliphate.

When Ankara finally joined the coalition, it still prioritized its war against the Kurdistan Workers’ Party (PKK) and Kurdish nationalism. Turkey has become more focused on Islamic State in the past six months, but only after deadly terrorist attacks in Ankara, Istanbul and other Turkish cities.

The failed coup has caused unprecedented anger in Turkey about Washington that reinforces the bilateral crisis. Hours after the start of the coup attempt, the White House released a statement declaring President Obama’s support for “the democratically elected Government of Turkey.” The next day Mr. Obama reiterated U.S. support for the “democratically elected, civilian Government of Turkey.”

This should have been more than sufficient for Turkish leaders to tamp down the conspiracy theories circulating in the Turkish press and social media accusing the U.S. of complicity in the coup. A disturbingly large number of Turks think Washington is culpable because the U.S., in keeping with the requirements of its extradition treaty with Turkey, has not handed over Fethullah Gulen, the Turkish cleric who lives in Pennsylvania and who Ankara claims masterminded the coup.

Rather than defend Turkey’s relations with the U.S., Mr. Erdogan accused U.S. Army Gen.Joseph Votel of supporting the coup plotters. Pro-government newspapers have accused American generals of smuggling coup plotters out of Turkey. The Turkish press has gone full tilt, asserting that former State Department official Henri Barkey was behind the coup. Now with the Woodrow Wilson International Center for Scholars, Mr. Barkey happened to be attending an academic conference in Istanbul as the coup unfolded.

The U.S. response to this has been timorous, with nary a word of public protest. It would be one thing to overlook the way the Turks have behaved if Ankara were indispensable to U.S. efforts in the Middle East and Central Asia. It is not.

Incirlik’s runways are important. The bombing of Islamic State is an American priority, as is funneling weapons to the Syrian rebels. But both missions could be carried out from elsewhere. The baseless allegations leveled at the U.S. suggest that Mr. Erdogan might rescind American access to the base merely to demonstrate that he can. It would be prudent for the U.S. to develop a plan to redeploy forces outside Turkey, making arrangements to use airstrips in Cyprus, Jordan and the Kurdish Region in Iraq, for example.

All of this should be a clarifying moment for American policy makers, demonstrating that Turkey and the U.S. no longer share values or interests. Rather than overlook Turkish excesses while hoping Mr. Erdogan will come around, it is time to search for more reliable allies.

Mr. Cook is a senior fellow for Middle East and Africa Studies at the Council on Foreign Relations. Mr. Koplow is the policy director at the Israel Policy Forum.


Mr Cock
YOU ARE DAMN RIGHT WE DONT SHARE SAME VALUES AS "FRIENDS" WHO BACKSTAB AND LAUGH AT OUR FACES.
You have mistaken us for common middle easterners. And payment will be harsh!

 

[CrimsonFury]

http://www.wsj.com/articles/turkey-is-no-longer-a-reliable-ally-1470869047
Turkey Is No Longer a Reliable Ally
The failed coup was a clarifying moment. Ankara and Washington don’t share values or interests.
Aug. 10, 2016 6:44 p.m. ET
The meeting this week between Turkish President Recep Tayyip Erdogan and Russian President Vladimir Putin and their vow to expand bilateral relations is the latest sign of deteriorating U.S.-Turkish relations since Turkey’s failed coup last month.

The U.S. and Turkey have faced difficult days before, such as after Turkey’s 1974 invasion of Cyprus and the 2003 American invasion of Iraq, yet American and Turkish leaders managed to find their way back. This time will be different.

Since Turkey joined NATO in 1952, the U.S. and Turkey have contributed to each other’s security and interests, and ties were cemented based on shared values as Turkey became more democratic. U.S. forces and tactical nuclear weapons at Turkey’s Incirlik air base represented the American commitment to Turkish security and Ankara’s support to a Washington-led global order.

These days, however, the U.S. and Turkey see eye to eye on very little. The two countries are at odds over Syria and the urgency of removing Syrian President Bashar Assad; over support for Syrian Kurds who, in contrast to the Turks, have proved to be reliable U.S. partners in the fight against Islamic State; over the territorial sovereignty of Iraq; and over continuing sanctions on Iran.

RELATED ARTICLES

• Turkey Faces Its Iran 1979 Moment
• Dancing With Dictators Against Islamic State
• Turkey’s Gulen Demand

Though American officials privately acknowledge that Mr. Erdogan is “erratic,” they have given the Turkish leader extraordinary leverage over U.S. policy. The U.S. fear is that public pressure will result in even less cooperation from Ankara—especially on Syria.

No issue demonstrates the divergence better than the drama over Incirlik air base. This facility, a little more than 200 miles from Raqqa in Iraq and twice that from Mosul, is important to the coalition against Islamic State. But the Turks forced the U.S. into a yearlong negotiation to use the base to strike the would-be caliphate.

When Ankara finally joined the coalition, it still prioritized its war against the Kurdistan Workers’ Party (PKK) and Kurdish nationalism. Turkey has become more focused on Islamic State in the past six months, but only after deadly terrorist attacks in Ankara, Istanbul and other Turkish cities.

The failed coup has caused unprecedented anger in Turkey about Washington that reinforces the bilateral crisis. Hours after the start of the coup attempt, the White House released a statement declaring President Obama’s support for “the democratically elected Government of Turkey.” The next day Mr. Obama reiterated U.S. support for the “democratically elected, civilian Government of Turkey.”

This should have been more than sufficient for Turkish leaders to tamp down the conspiracy theories circulating in the Turkish press and social media accusing the U.S. of complicity in the coup. A disturbingly large number of Turks think Washington is culpable because the U.S., in keeping with the requirements of its extradition treaty with Turkey, has not handed over Fethullah Gulen, the Turkish cleric who lives in Pennsylvania and who Ankara claims masterminded the coup.

Rather than defend Turkey’s relations with the U.S., Mr. Erdogan accused U.S. Army Gen.Joseph Votel of supporting the coup plotters. Pro-government newspapers have accused American generals of smuggling coup plotters out of Turkey. The Turkish press has gone full tilt, asserting that former State Department official Henri Barkey was behind the coup. Now with the Woodrow Wilson International Center for Scholars, Mr. Barkey happened to be attending an academic conference in Istanbul as the coup unfolded.

The U.S. response to this has been timorous, with nary a word of public protest. It would be one thing to overlook the way the Turks have behaved if Ankara were indispensable to U.S. efforts in the Middle East and Central Asia. It is not.

Incirlik’s runways are important. The bombing of Islamic State is an American priority, as is funneling weapons to the Syrian rebels. But both missions could be carried out from elsewhere. The baseless allegations leveled at the U.S. suggest that Mr. Erdogan might rescind American access to the base merely to demonstrate that he can. It would be prudent for the U.S. to develop a plan to redeploy forces outside Turkey, making arrangements to use airstrips in Cyprus, Jordan and the Kurdish Region in Iraq, for example.

All of this should be a clarifying moment for American policy makers, demonstrating that Turkey and the U.S. no longer share values or interests. Rather than overlook Turkish excesses while hoping Mr. Erdogan will come around, it is time to search for more reliable allies.

Mr. Cook is a senior fellow for Middle East and Africa Studies at the Council on Foreign Relations. Mr. Koplow is the policy director at the Israel Policy Forum.


Mr Cock
YOU ARE DAMN RIGHT WE DONT SHARE SAME VALUES AS "FRIENDS" WHO BACKSTAB AND LAUGH AT OUR FACES.
You have mistaken us for common middle easterners. And payment will be harsh!

These cocksuckers are in for a long ride on the Reality Check Ride

 

[usernameless]

http://www.wsj.com/articles/turkey-is-no-longer-a-reliable-ally-1470869047
Turkey Is No Longer a Reliable Ally
The failed coup was a clarifying moment. Ankara and Washington don’t share values or interests.
Aug. 10, 2016 6:44 p.m. ET
The meeting this week between Turkish President Recep Tayyip Erdogan and Russian President Vladimir Putin and their vow to expand bilateral relations is the latest sign of deteriorating U.S.-Turkish relations since Turkey’s failed coup last month.

The U.S. and Turkey have faced difficult days before, such as after Turkey’s 1974 invasion of Cyprus and the 2003 American invasion of Iraq, yet American and Turkish leaders managed to find their way back. This time will be different.

Since Turkey joined NATO in 1952, the U.S. and Turkey have contributed to each other’s security and interests, and ties were cemented based on shared values as Turkey became more democratic. U.S. forces and tactical nuclear weapons at Turkey’s Incirlik air base represented the American commitment to Turkish security and Ankara’s support to a Washington-led global order.

These days, however, the U.S. and Turkey see eye to eye on very little. The two countries are at odds over Syria and the urgency of removing Syrian President Bashar Assad; over support for Syrian Kurds who, in contrast to the Turks, have proved to be reliable U.S. partners in the fight against Islamic State; over the territorial sovereignty of Iraq; and over continuing sanctions on Iran.

RELATED ARTICLES

• Turkey Faces Its Iran 1979 Moment
• Dancing With Dictators Against Islamic State
• Turkey’s Gulen Demand

Though American officials privately acknowledge that Mr. Erdogan is “erratic,” they have given the Turkish leader extraordinary leverage over U.S. policy. The U.S. fear is that public pressure will result in even less cooperation from Ankara—especially on Syria.

No issue demonstrates the divergence better than the drama over Incirlik air base. This facility, a little more than 200 miles from Raqqa in Iraq and twice that from Mosul, is important to the coalition against Islamic State. But the Turks forced the U.S. into a yearlong negotiation to use the base to strike the would-be caliphate.

When Ankara finally joined the coalition, it still prioritized its war against the Kurdistan Workers’ Party (PKK) and Kurdish nationalism. Turkey has become more focused on Islamic State in the past six months, but only after deadly terrorist attacks in Ankara, Istanbul and other Turkish cities.

The failed coup has caused unprecedented anger in Turkey about Washington that reinforces the bilateral crisis. Hours after the start of the coup attempt, the White House released a statement declaring President Obama’s support for “the democratically elected Government of Turkey.” The next day Mr. Obama reiterated U.S. support for the “democratically elected, civilian Government of Turkey.”

This should have been more than sufficient for Turkish leaders to tamp down the conspiracy theories circulating in the Turkish press and social media accusing the U.S. of complicity in the coup. A disturbingly large number of Turks think Washington is culpable because the U.S., in keeping with the requirements of its extradition treaty with Turkey, has not handed over Fethullah Gulen, the Turkish cleric who lives in Pennsylvania and who Ankara claims masterminded the coup.

Rather than defend Turkey’s relations with the U.S., Mr. Erdogan accused U.S. Army Gen.Joseph Votel of supporting the coup plotters. Pro-government newspapers have accused American generals of smuggling coup plotters out of Turkey. The Turkish press has gone full tilt, asserting that former State Department official Henri Barkey was behind the coup. Now with the Woodrow Wilson International Center for Scholars, Mr. Barkey happened to be attending an academic conference in Istanbul as the coup unfolded.

The U.S. response to this has been timorous, with nary a word of public protest. It would be one thing to overlook the way the Turks have behaved if Ankara were indispensable to U.S. efforts in the Middle East and Central Asia. It is not.

Incirlik’s runways are important. The bombing of Islamic State is an American priority, as is funneling weapons to the Syrian rebels. But both missions could be carried out from elsewhere. The baseless allegations leveled at the U.S. suggest that Mr. Erdogan might rescind American access to the base merely to demonstrate that he can. It would be prudent for the U.S. to develop a plan to redeploy forces outside Turkey, making arrangements to use airstrips in Cyprus, Jordan and the Kurdish Region in Iraq, for example.

All of this should be a clarifying moment for American policy makers, demonstrating that Turkey and the U.S. no longer share values or interests. Rather than overlook Turkish excesses while hoping Mr. Erdogan will come around, it is time to search for more reliable allies.

Mr. Cook is a senior fellow for Middle East and Africa Studies at the Council on Foreign Relations. Mr. Koplow is the policy director at the Israel Policy Forum.


Mr Cock
YOU ARE DAMN RIGHT WE DONT SHARE SAME VALUES AS "FRIENDS" WHO BACKSTAB AND LAUGH AT OUR FACES.
You have mistaken us for common middle easterners. And payment will be harsh!

That whole innocent tone of 'we absolutely did nothing wrong! We don't understand why the Turkish politicians, media and public are angry at us! We are misunderstood! No it's Turkey that was itching for problems all the time, not us!' screw them and their mainstream propaganda bullshit.
I agree on one thing, though, this time will be different. This time Turkish politicians and public will never forget nor forgive nor trust the US again on critical matters.

 

[Solomon2]

​

OPINION
Turkey Blames American Scholar For Coup Attempt

A.J. CASCHETTA
Shillman-Ginsburg Fellow, Middle East Forum

Observers of academic trends might expect the smearing of an American scholar with unfounded charges and wild conspiracy theories to provoke an impassioned defense from all of academia. But that has not been the case with Henri J. Barkey, a scholar at the Washington, D.C.-based Woodrow Wilson Center who has become a target of Recep Tayyip Erdogan’s widespread persecution of “intellectuals.”

Upon regaining control on July 16, Erdogan struck back, initiating what many are calling a purge. First he targeted members of the Turkish military, then the judiciary and then journalists. But his most outlandish attack is the bizarre accusation that the coup was orchestrated by a group of academics attending a conference in Turkey, all fomented by Dr. Barkey.

Through his media loyalists, Erdogan has ordered the rather dull story of an academic conference rewritten into a tale of espionage and revolution. The conference, titled “Iran And Its Neighbors,” was hosted by the Global Political Trends Center (GPoT) of Istanbul Kultur University.

The dangerous nest of conspirators in Erdogan’s unlikely yarn, according to Bir Gun Daily, were “Iran expert at [the] International Crisis Group Ali Vaiz; Egyptian researcher Ahmet Morsy; Middle East expert at Yildirim Beyazit University Bayram Sinkaya and Kultur University lecturer Prof. Dr. Mensur Akgun.”

Turkish officials say American professor Henri J. Barkey secretly orchestrated the July 15 coup attempt.​

Barkey’s centrality to the coup is alleged in many news sources aligned with Erdogan, such as a July 26 article in the English-language Yeni Safak News, portraying Barkey as “former CIA personnel.” The CIA’s omnipotence is a standard feature of Middle East conspiracy theories.

The Yeni Safak article notes that the conference was held at the “Splendid Hotel, which was used as a British Military Headquarters during the days of occupation in 1919,” behind closed doors in “a special room” (a term used three times). Here the espionage emeriti plotted “to design Turkey’s political arena” at the behest of Fetullah Gulen. Like a bookish James Bond, Barkey is said to have been caught with special equipment (“an ex-model cell phone”).

Kultur University Associate Professor Mensur Akgun calls the allegations “nonsense” and “unreal fantasies.” Barkey has dismissed them as “salacious” and “outrageous.”

So why the fixation on Henri Barkey? Neither a supporter nor a particularly harsh critic of Erdogan, Barkey has even criticized the coup attempt.

Perhaps Erdogan thinks the Wilson Center is a CIA front. After all, Barkey’s predecessor as the Center’s Director of the Middle East Program was Haleh Esfandiari, an American academic arrested for plotting to overthrow Iran’s government and held at the notorious Evin prison from May 8 to August 21, 2007.

Or perhaps the fact that Barkey is Jewish and Turkish was all Erdogan needed to target him.

Whatever the cause, Erdogan’s preposterous claims evince all the characteristics of Middle East conspiratorial thinking associated with the governments of Iran (a nation that has arrested squirrels and pigeons for spying) and some Arab states, but until recently not Turkey.

None of this, strangely enough, has merited a response on Barkey’s behalf from the protector of academics and guardian of their freedoms – the American Association of University Professors (AAUP). Granted, the AAUP has issued a general statement and an open letter condemning Erdogan’s crackdown on Turkish professors. But silence on Henri J. Barkey.

Compare that with the hyperventilating that followed the University of Illinois’ decision to rescind a job offer to Steven Salaita after discovering his anti-Semitic tweets. Many came to his defense with the hollow cry of McCarthyism. The AAUP issued a lengthy report on Salaita, expressing fear that academics are “vulnerable to attack by the local conservative newspaper for their teaching, their scholarship, and their extramural comments.”

The AAUP also found Ward Churchill worthy of a 136-page defense. It notes that Churchill’s essay calling those murdered at the World Trade Center on 9/11 “little Eichmanns,” prompted the University of Colorado to conduct “an investigation into all of Churchill’s publications, actively seeking other grounds on which to fire him.”

Isn’t it curious how those accustomed to shouting “McCarthyism!” when their ideas are challenged seem uninterested in defending a scholar harassed by a government.

A.J. Caschetta is a Shillman-Ginsburg fellow at the Middle East Forum and a senior lecturer at the Rochester Institute of Technology. This essay was sponsored by Campus Watch, a project of the Middle East Forum.

 

[OguzSenturk]

He is not "American Scholar" at all, He is not even American citizen, but a Turkish Citizen that being funded by CIA for his operations beyond Ocean

 

[T-123456]

that's good, IMO.

What makes him good,do we know him?

 

[-SINAN-]

What makes him good,do we know him?

He is tough on words....but as some other members pointed out we shall see if he is going to act tough too.

 

[Solomon2]

Turkey dismissed more than 40,000 civil servants
Lists of names and positions published Thursday show widescale purge since failed July 15 coup, including 28,000 educators
BY AP September 2, 2016

ISTANBUL — The Turkish government’s Official Gazette has announced that nearly 43,000 people have been expelled from their jobs in public institutions for alleged ties to terror organizations endangering national security.

Lists of names and positions published Thursday show the widescale purge Turkey has undertaken since the failed coup of July 15. The government blames the US-based cleric Fethullah Gulen for the plot that killed at least 270 people, and labels the network a terror organization.


The dismissals are allowed through the state of emergency declared following the coup attempt. The highest number of dismissals is from the Ministry of National Education with 28,163 people.

Some 35,000 people have been detained for questioning and more than 17,000 of those have been formally arrested to face trial, including soldiers, police, judges and journalists.

Copyright 2016 The Associated Press.

 

[Islamic faith&Secularism]

Spare time, hear some opinion!

 

[Islamic faith&Secularism]

An AKP supporter(white haired) on the right of the screen is defaming the foundation and founders, and the other guy on the left of the screen mentions how the republic had been founded, and talks about personal background of those founders.

In the end the AKP supporter is taking a few steps back, as always.

 

[OguzSenturk]

Summary of recent Turkish politics

 

[bedbin]

Spare time, hear some opinion!

adamlar bile bizim nato'dan çıkabilme durumumuzu konuşup tartışıyor...
bizim yerli medyaya bakın, laiklik, islam, allahu akbar, ataturk, konular bunlar.. ha bu arada basortu/turban artık konularımızdan bir tanesi değil, ne mutlu bize!
haberciler,gazeteciler, spikerler,sunucular, akademisyenler,sözde askeri/siyasi uzmanlar... hepsi aptal, vizyonsuz, analiz edip, algıyı çözemeyen..aptallar..

 

[TrMhMt]

Spare time, hear some opinion!

Good post bro.

As we see that the world polarization. We were west side last polarization time but this time we are moving to east. Actually we been pushing by our beloved allies.

Well, Turkiye has nothing to loose but west...

 

[xenon54 out]

Biraz uzun bir yazi ama zamininizdan 10 dakika ayirin ve bu adamin sözlerine kulak verin, fetönün Askeriyede ve Hükümette perde arkasinda ne oyunlar oynadiginin ip uclarini vermis, eger Türkiyede su günlerde ne oldugunu anlamak istiyorsaniz mutlaka okuyun.
Ayrica Türkiyenin Suriye serüveni hakkindada oldukca ilginc bir analiz yapmis.

İlker Başbuğ: 'Şimdi de asker üzerinde sivil vesayet mi kuruluyor?'
Çınar OSKAY- Fotoğraflar: Emre YUNUSOĞLU
03 Eylül 2016 - 23:02Son Güncelleme : 04 Eylül 2016 - 12:12

Ergenekon, Balyoz, 15 Temmuz darbe girişimi herkesi oradan oraya savurdu. Bu süreçte az kişi güvenilirliğini koruyabildi. Eski Genelkurmay Başkanı Orgeneral İlker Başbuğ bu isimlerin başında geliyor. Bunu tıklanma oranları, televizyon reytingleri gösteriyor. İnsanlar Başbuğ’un söylediklerine inanıyor, analizlerine kulak veriyor. Geçen ay CNN Türk’te Ahmet Hakan’a verdiği geniş söyleşi kitap oldu, raflara çıktı: ‘15 Temmuz Öncesi ve Sonrası’... Başbuğ, TSK ile ilgili son gelişmeleri, Fırat Kalkanı’nı değerlendirdi. Komutanlık dönemiyle ilgili tarihe notlar düştü…[/paste:font]

• 
  
  15 Temmuz’un üzerinden geçen zamanda kafanızı hâlâ kurcalayan büyük soru işaretleri var mı?
  
  - Çözemediğim soru şu: 15 Temmuz olayı dün karar verip ertesi gün icra edilecek bir hareket değil. Bir yapılanma var, bunu herkes biliyordu. Darbe teşebbüsünde bulunabileceği yazıldı. 8-8.5 aylık bir hazırlanma süreci var. İstihbarat örgütlerimiz bu faaliyeti nasıl tespit edememiş? Sadece MİT değil, Emniyet İstihbarat, Jandarma İstihbarat...
  
  Normali mutlaka haberdar olmaları mıdır?
  
  - Olmamaları gayritabii bir durum. MİT KCK’nın içinde ajan bulundurdu. FETÖ’nün içine nasıl girememiş? Sonunda bir subay MİT’e geliyor da biraz istihbarat elde ediliyor. Bunu hâlâ çözemedim.
  
  Diğer soru işareti ne aklınızdaki?
  
  - Askeri lise, harp okulu, sınıf okulu, kurmay olursa akademi, 10 yılın üzerinde bir eğitimden bahsediyoruz. Biz bu insanların düşüncelerini nasıl değiştirememişiz? Generaller bile var, Özel Kuvvetler’deki olayı hatırlayalım.
  
  Semih Terzi’yi...
  
  - Evet. Korkunç bir eğitim-öğretim süreci var. General olmuş. Yıllarca “Rehberimiz Mustafa Kemal Atatürk’tür” diyoruz. Gösterdiği yol, akıl ve bilim. Ama bu insanlar öyle bir kişiyi ölümüne takip ediyor. Ana düşünce, din devleti kurmak! Bu insanların düşüncelerini değiştirmekte başarısız kalmışız. Esas acı veren bu. Atatürk’ün ordusunda general olacaksınız ama onun 180 derece tersinde yer alacak, Türk milletine ateş edecek noktaya geleceksiniz. Bu inanılmaz bir şey! İnsanın yüreğini yakıyor.
  
  HEPSİ FETÖ ÜYESİ DEMEK MÜMKÜN DEĞİL, BÜYÜK BİR KISMI...
  
  
  Tutuklananların hepsi FETÖ’cü mü sizce?
  
  - Ana iskelet bunlar, hiçbir tereddüt yok. Fiili hareketleri var.
  
  Emirlerin Gülen’den geldiğine yönelik delil bulunacak mı sizce?
  
  - Deliller çıkacak tahmin ediyorum. Ama hepsi FETÖ üyesi demek mümkün değil. Büyük bir kısmı... 15 Temmuz gecesi biraz tereddütlü hareket edenler var, Cemaat’in içinde olmayan ama müdahaleye sıcak bakan bir grup var. Sonuncusu da ne olduğunu anlamadan kendilerini olayın içinde bulan, hatta aldatılan bir grup...
  
  Komuta kademesinin o günkü reaksiyonu ve ifadeleri eleştirildi, herkesi tatmin etmedi.
  
  - Komuta kademesi demokrasinin yanında durdu. Darbe hareketine karşı pozisyon aldılar, tartışması yok. Bunun hakkını vermemiz lazım. Ama 15 Temmuz gecesini daha iyi yönetebilirler miydi? Evet.
  
  Hangi noktalarda?
  
  - Detaya girmeyelim. Mutlaka onlar da alınması gereken tedbirleri düşünüyorlardır.
  
  Emir subaylarının, yaverlerin FETÖ’cü oldukları yıllarca anlaşılmamış. Siz 2006’da Kara Kuvvetleri Komutanı iken özel kalem müdürünüzü göndermişsiniz. Ne görmüştünüz?
  
  - Evet, Şener Topuç. İstanbul’daki bir toplantıyla ilgili bilgileri bilgisayar üzerinden gönderdiğini öğrenmiştim sanırım. Bunu bilgisayar üzerinden Ankara’ya niye gönderirsin? Gizli bir toplantıydı. Onu o görevde ikinci yıl tutmadım. Kesin hüküm verecek durumda değilim ama bir gerçek var, şu anda tuğgeneral ve tutuklu.
  
  Sizi şaşırtan isimler var mı tutuklananlar arasında?
  
  - İkinci Ordu Komutanı Adem Huduti mesela. Çok kimse aynı düşünceyi taşıyor. Belki de suçsuzluğu ortaya çıkar. En azından ümit ediyorum.
  
  Kamuoyunun yeni tanıdığı isimler ama orduda sizler bu insanlarla bir ömür geçirmişsiniz. 30-40 sene...
  
  - İşin sırrı bu zaten... Genelkurmay’ın MİT’ten tamamen kopması çok kritik... Mesai kaçta başlıyor? 9’da. Akşam 5’e, 6’ya kadar. Karargâh ve birliklerde berabersiniz. Oralarda ‘istihbarata karşı koyma’ diye yapılanmanız var. Sorun şu: Görev bitti, çantasını aldı, nizamiyeden çıktı. Bu noktada bizim hiçbir yetkimiz yok. TSK’nın böyle bir yapılanmaya ihtiyacı var. Amerikan, Alman ordusunda bu var: “Kişisel soruşturma”. Nerede? Kışla ve karargâh dışındaki yaşamda. Bunu kimse anlamıyor.
  
  
  
  
  
  
  Recep Tayyip Erdoğan, 2009’da dönemin Genelkurmay Başkanı İlker Başbuğ ile Anıtkabir’de.
  
  
  AK Parti’nin ve Cumhurbaşkanı’nın siyasi sorumluluğu var m MİT’e epey dikkat çekiyor hatta “Biliyor ama vermiyordu” diyorsunuz o dönemler için. Neden vermiyordu?
  
  - Türk Silahlı Kuvvetleri’ne sızma 1970’li yıllarda başlıyor. 1992’ye kadar etkin bir mücadele veriyor TSK. Çünkü MİT Müsteşarı’ndan bilgi akışı var. Ama 1992’den sonra MİT Müsteşarı sivilleşiyor ve bilgi akışı kesiliyor. Benim komuta zincirinde olduğum 2002-2010 arası bize MİT’ten tek bir kişiyle ilgili Cemaat bağlantılı bilgi gelmedi.
  
  Neden acaba?
  
  - Resmi koymamız lazım. AK Parti 2002’de iktidara geldiği zaman kendi bürokrasisi yoktu. Bürokrasinin bir kısmı ülkücü-milliyetçi, bir kısmı sosyal-demokrat, liberaldi. Bunlarla işbirliği yapmayı düşünmedi. Cemaat’in müthiş bir gücü vardı, “Ona dayanacağım” dedi. 2002-2007 arası AK Parti ile Cemaat’in ‘işbirliği’ dönemiydi. TSK ile direkt çatışma yoktu. Burada özel bir nokta var: Tayyip Erdoğan Cemaat’e sıcak değildi, hep mesafeliydi. Ama işbirliği yapmıştır. 2007-2011 ise ‘tam ittifak’ dönemiydi. Yani TSK’ya karşı icra edilen komplolara destek...
  
  
  
  
  
  
  
  İlker Başbuğ ve Necdet Özel
  
  
  İttifakın hedefi bu muydu?
  
  - Tam müştereklik, tam ittifak, komplolara tam destek var, bunda hiçbir tereddüt yok. “Ne istediler de vermedik” süreci. Ben bu süreçte görev yaptım. Öyle bir dönemdi ki, neyi nasıl yapacaksınız yani! Bu dönemde gerek AK Parti’nin gerek Sayın Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın siyasi sorumluluğu var, onu açık söyleyeyim. Zaten kendisi de özür diledi. “Yanlış yaptık, aldatıldık” dedi.
  
  Nasıl bitti bu ittifak?
  
  - 2011 seçimleri, dershaneler olayı, 3 Temmuz-Fenerbahçe olayı, benim tutuklanmam... Arkasından MİT Müsteşarı’nın ifadeye çağrılması Sayın Erdoğan için alarmdı, “Sıra bize geliyor” dedi. O noktada ‘savaş’ dönemi başladı. Sayın Erdoğan tek başına savaştı, yanında fazla adam olduğunu zannetmiyorum.
  
  Yanındaki pek çok isim karşı tarafa mı yakındı?
  
  - Aynı şeyi ben yaşadım. En büyük komplolarla karşı karşıya kaldığımız dönemde kendisine dedim ki “Bu tehdit bugün bize, yarın size”. Cevabı şu oldu: “Komutanım, sen bunları çok büyütüyorsun”. Bana bunu dedi. 2012-2016 arası Sayın Erdoğan, Cemaat tehdidiyle ilgili bangır bangır bağırırken etrafındakiler yüzüne söylememiş olabilir ama arkasından “Ya, bu işi çok büyütüyor” demişlerdir. Doğru mu?
  
  Olabilir.
  
  - Aman Allahım, 15 Temmuz’dan sonra bütün Türkiye uyandı! “Çok büyütüyorlar, böyle tehdit olur mu” diyenler bugün Cemaat’in en büyük karşıtı oldular. Onlara da söyledim: Bari bundan sonra konuşmayın. Susun bari, ayıp oluyor. Kimin nasıl baktığını, kimin nasıl destek verdiğini Türk milleti biliyor. Birdenbire 15 Temmuz akşamı mı anladınız? Bari 16 Temmuz’dan sonra konuşmayın, köşenizde durun. Susmak da bazen asalettir.
  
  
  
  BAŞBUĞ ZATEN GİDİYOR, KOŞANER DE EMEKLİ OLUR!
  
  
  
  
  
  2010 olayların yönünün değiştiği bir yıl. Hükümet Hasan Iğsız’ın Genelkurmay Başkanı olmasını engelliyor, Necdet Özel’in önü açılıyor. Sonraki yıllarda terfi eden generallerin çoğu bugün FETÖ’cülükten hapiste.
  
  - 2010 Yüksek Askeri Şûra sürecinde 102 subayın Balyoz Davası’nda yakalama kararı çıktı. Bu resmen YAŞ’ın manipüle edilmesiydi. Cemaat yaptı. Aralarından üç kişi generalliğe ve amiralliğe terfi edecekti. Bir de Hasan Iğsız’ın kuvvet komutanı olması lazım. Çok çirkindi, tam şûra esnasında gazetelerde “Hasan Iğsız internet andıcından soruşturmaya çağrıldı” haberleri çıkarıldı. Türkiye bunları unuttu, unutmasın. Siyasi irade “Orgeneral Hasan Iğsız’ın kuvvet komutanı olmasını istemiyorum” diyebilir, buna saygı göstereceğiz. Ama gerekçeniz nedir? Geçerli bir gerekçe sunulsa neden ısrarcı olayım? “Madem gerekçe sunmuyorsunuz, ben teklif ederim, siz reddedersiniz, sonraki arkadaşa da yine teklif ederim dedim. Gerekçe şimdi çok net: Fethullah Gülen Cemaati istememiş.
  
  Siz o zaman da görüyor muydunuz bunu peki?
  
  - Tabii ki görüyorum, Cemaat var işin içinde. Arkasından Atilla Işık geliyor bizim teamüllerimize göre. O da sabahleyin istifa etti. Sırada Necdet Özel vardı. Jandarma Genel Komutanı’ydı. Necdet Özel’in Kara Kuvvetleri Komutanlığına gelmesi lazım. Ama o sene gelirse ve Işık Koşaner de üç yıl boyunca Genelkurmay Başkanı olursa, kuvvet komutanlığı iki yıl sürdüğü için Necdet Özel’in yolu tıkanacak. Siyasi irade Necdet Özel’in jandarmada devam etmesini istedi. Bunu ilk defa size söylüyorum, bu süreç uzayınca bize bilgiler geldi. 30 Ağustos’tan önce beni emekli etmek düşünülmüş. Benden sonra gelecek arkadaş da Işık Koşaner olacaktı.
  
  Neden emekli edeceklermiş sizi?
  
  - Işık Koşaner’in istenenlere “evet” diyebileceğini değerlendirmişler. Cumhurbaşkanı (Abdullah Gül) onu çağırmış. Bana söyledi. “Git” dedim, Cumhurbaşkanı çağırmış, gideceğiz askeri terbiyemizce. Işık Koşaner gitti ve “Ben Genelkurmay Başkanımız ile aynı görüşteyim” dedi.
  
  
  Vazgeçtiler sizi görevden almaktan...
  
  - Ama kulağımıza geldi, “Başbuğ zaten gidiyor, Koşaner de emekli olur. Atamasını yapmayız” diye konuşuluyormuş. Baktık ki Işık Koşaner Paşa’nın Genelkurmay Başkanlığı da riske girdi. Bu sorunun daha fazla uzamasını uygun mütalaa etmedik. Işık Koşaner’in Genelkurmay Başkanı olmasını teamüller çerçevesinde doğru buluyordum. En azından emekli olmasını engellemek için “Tamam, teamül dışına çıkalım, Necdet Özel kalsın” dedik.
  
  
  
  NECDET ÖZEL’İN BİR KEZ BİLE EŞİMİ VE AİLEMİ ARAMAMASI BİRAZ ÜZÜCÜ
  
  
  
  
  
  
  
  Amansız bir mücadele vermiş iki taraf da...
  
  - 2010 Şûrası’nda gerek o üç kişinin terfi etmemesi, gerek bu Kara Kuvvetleri Komutanlığı konusunda dönemin Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ü daha ‘ısrarlı’ gördüm.
  
  Neden olabilir?
  
  - Yorum yapamam. Ama en azından onu ben daha ısrarlı gördüm.
  
  Neden Necdet Özel’i bu kadar istediler?
  
  - Normal planlamada da Necdet Özel’in Genelkurmay Başkanlığı ihtimal içindeydi. Bunu söylemek, objektif olmak durumundayım. Necdet Özel’i ben Ege Ordu Komutanlığı’ndan aldım, İkinci Ordu Komutanlığı’na verdim ki pek olağan bir şey değildir. İkinci Ordu Komutanlığı’nın önemini anlatmama gerek var mı? Terörle mücadele ediyor. Kendisine de sürpriz olmuştur.
  
  İyi komutan olduğu için mi?
  
  - O görev için uygundu. Bölgede tugay komutanlığı var, kolordu komutanlığı var.
  
  Kitapta “Cezaevinde bulunduğum süre zarfında ne Genelkurmay Başkanı’nın (Necdet Özel) ne de eşinin bir sefer bile eşimi ve ailemi aramaması düşündürücü olduğu kadar anlaşılması zor olan bir durumdu” diye yazmışsınız. Kırgın mı size?
  
  - Bilemem, değerlendirme yapmak istemem. Biraz üzücü. Kendisini kurmay binbaşılığından tanıyorum. Yıllardır iyi kötü bir hukukumuz var. Genelkurmay Başkanlığı yapmışız, ne olursa olsun... Bilmiyorum, cevabı ben verecek durumda değilim. Tabii bir de üzerinde durduğumuz konu şudur: Ben ve arkadaşlarım internet andıcından suçlandık. Biraz ilgisi olan bir insanın çok rahatlıkla ortada hiçbir şey olmadığını anlayabileceği bir dava. Genelkurmay Karargâhı’nda olan bir şey. Bazıları, Özel’in yanında çalışanlar, tutuklandılar. Onda da tek kelime açıklama olmadı. O da biraz düşündürücü.
  
  
  
  ASKER ÜZERİNDE ‘SİVİL VESAYET’ Mİ KURULUYOR?
  
  
  
  
  
  
  
  Ordu bugün ne durumda?
  
  - Çok ciddi bir travma yaşadı. Zorluklara rağmen yüreğine taş basıyor, görevini en iyi şekilde yapmaya çalışıyor. İşte Cerablus operasyonu... Bu operasyon travmanın biraz azaltılmasında etken midir? Elbette. Ama imkân kabiliyetlerini aşan durumlar var.
  
  Ne gibi?
  
  - Ciddi bir pilot zafiyeti var. Bir pilotu kaç senede yetiştiriyorsunuz! İçinde bulunduğumuz coğrafyada yarın ne olacak belli değil. İstanbul’daki birlikleri, Ankara’daki zırhlıları boşaltıyorsunuz. Ama Türkiye olağanüstü bir durumdan geçiyor. PKK’nın büyük şehirlerde yapabileceği eylem riski yok mu?
  
  Ne yapabilir PKK?
  
  - Birinci Ordu Komutanı olduğum zaman İstanbul’da 17 yerde aynı anda eylem vardı. Bu tür bir olaya polis, jandarma yetmeyebilir. İstanbul’a aslında TSK’nın tümünü getirsek yetmeyebilir, devasa bir yer. Ama en kötü senaryoları düşünerek asgari kuvveti bulundurmak mecburiyetindesiniz. Çatışma ortamına girersek bazı yerlerin kontrolünü kaçırabiliriz.
  
  Böyle bir şey olabilir mi?
  
  - Yöneticiler en kötü senaryoları düşünmek zorundadır. Darbeleri kurumlar yapmaz, kişiler yapar. Kurumları yıkmayın. Akıncılar Üssü’nü kapatıyorsunuz. Hava Kuvvetleri için bilmem nereden Ankara’ya gelmek kaç dakika sürer? Akıncılar Üssü’nde milyarlık tesisler var, o da ayrı konu. Yarın kim kullanacak, nasıl kullanacak, bilmiyorum. Ama boşaltarak ordunun yaşadığı travmayı hafifletiyor musunuz yoksa büyütüyor musunuz? 30 Ağustos’ta Anıtkabir resimlerini görüyoruz, insanı tedirgin ediyor.
  
  Nasıl izlediniz tanksız, uçaksız 30 Ağustos törenlerini?
  
  - Askerler kontrolden geçmiş filan... Güvenlik tabii ki olmalı ama göstere göstere yapmayın. Kuvvet komutanlarının derdest edilirken görüntülerinin yayımlanması da olacak iş değil. FETÖ’nün yaptığı çirkin işler seviyesinde. O gece Genelkurmay Karargâhı’nda bağırıp çağıran sivil bir grup var. Orası Mareşal Fevzi Çakmak’ın karargâhı, tarihi, kutsal bir yer. Kimse hesap sormuyor!
  
  Hükümetin orduya güven sorunu var gibi. Genelkurmay Başkanı olmak için kuvvet komutanı olma şartı kalkıyor.
  
  - Yasada zaten böyle bir şey yok. Necip Torumtay kuvvet komutanı mıydı? Kara Kuvvetleri’nde bir saat tutun isterseniz, biter. Süre yok. Necdet Özel Jandarma Komutanı’ydı. Çok kısa bir süre Kara Kuvvetleri Komutanlığı’na getirildi.
  
  Neden büyük değişiklik olarak sunuluyor?
  
  - Bütün orgeneral ve oramirallere diyorlar ki: Ben herhangi birinizi seçebilirim.
  
  “Nasıl davrandığınıza bağlı...”
  
  - Orasını sen söylüyorsun. Elbette son söz siyasi otoritenin... Ama niye aleniyete döküyorsunuz? Diyoruz ki ortada haklı gerekçe yoksa teamülleri bozmayın.
  
  Kurumun bir şekilde ayakta kalması için mi?
  
  - Evet. ‘Askeri vesayet’i kaldıralım derken asker üzerinde ‘sivil vesayet’ mi kuruluyor? Yüksek Askeri Şûra’nın yeni yapısı bunu gösteriyor. Dört asker, sekiz sivil var.
  
  Sivil vesayet diye bir şey olur mu?
  
  - Vesayet kendini yönetemeyen bir kuruma vasilik yapmaktır. Asker kendini idare edemiyor diyerek, askeri şûrayı değiştiriyorsunuz, 4’ü 8 yapıyorsunuz, Milli Savunma Üniversitesi kuruyorsunuz. Bunları sivil vesayetin tesisi olarak görüyorum.
  
  
  
  SURİYE’DE SİYASİ ÇÖZÜM OLMADAN TÜRKİYE’DE TERÖR BİTMEZ
  
  
  
  
  
  
  
  Fırat Kalkanı akıllı bir hamle miydi?
  - Gerekli hatta geç kalmış bir operasyondu. Suriye dört parçaya bölünmüş durumda. Esad’ın hâkim olduğu bölge, IŞİD bölgesi, Özgür Suriye Ordusu ve Suriye Demokratik Güçleri bölgesi ki ana unsur PYD... PYD’yi kim komuta ediyor?
  
  Kim?
  - Bahoz Erdal gözüküyor. Birkaç yıl evvel PKK’nın silahlı gücü HPG’yi komuta eden kişiydi. Kimse kafasını kuma gömmesin... Ama ABD için ilk hedef IŞİD, sonra El Nusra.
  
  PYD ile onlara karşı ittifak içinde.
  - PYD’nin gücü 40 bin civarında. Ama iki milyon kişilik alanı kontrol ediyor. Amerikan hava desteğiyle... Amerika laik bir devlet yönetimini ve İslam’ı kullanan terör örgütlerinin temizlenmesini istiyor.
  
  Rusya ile bilek güreşi de var mı?
  - Rusya da “Birinci hedefim IŞİD” diyor. En yakın müttefiki Esad. Limanı, hava üssü gibi Akdeniz’deki kazanımlarını korumak istiyor. Bir de Çeçen tehdidi var. Ciddi sayıda Çeçen militanını orada etkisiz hale getirmeyi hedefliyor. Rusya ile Amerika genel hatlarda beraber hareket ediyor aslında, çatışma ihtimali görmüyorum.
  
  Türkiye nerede duruyor?
  - Kilis, Karkamış bombalanıyor. Sınır güvenliğimiz şu anda yok. Mülteci sorunu ve Kürt koridoru sorunu var. 17 Ağustos 2013’te Abdullah Öcalan “Suriye’de bizimkiler başaktör olacak. Özerk bölgeler kurmalıyız” dedi. 3-4 ay sonra Cezire, sonra Afrin’de özerk bölge ilan edildi. Buna ses çıkarmadık. Kırılma noktası YPG’nin (PYD’nin askeri kanadı) Kobani’yi IŞİD’den geri alması oldu. PYD “İlk defa kontrolümüzde bir toprak olacak” diye düşündü. Irak’ı kendi toprağı olarak görmüyorlar çünkü orada Barzani’yle sürtüşme var. Ama Suriye’nin kuzeyi doğrudan PKK’nın kontrolünde.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  Bu bir tehdit mi Türkiye için?
  - Zaten Irak sınırında Barzani ile sınırdaşsınız. O da bağımsız devlete dönüşürse bir güvenlik sorunu. Ben öyle görüyorum. Buradaki PKK’nın siyasi oluşumu daha da berbat. Türkiye bunu Tel Abyad alınınca gördü. Bu koridora operasyon yapacağız derken, 21 Temmuz Suruç, ertesi gün Ceylanpınar ile terör sarmalına girdi. Korkarak söylüyorum, Suriye’de siyasal çözüm netleşmeden Türkiye’deki terör olaylarının bitmesi zor.
  
  Fırat Kalkanı operasyonu nereye kadar gider?
  - Kısa kapatalım derseniz Mare’ye gidebilir. Ama güvenliğinizi tam sağlamaz. Derinlik için ya Menbiç’e inecektiniz ya Elbab’a... Orası 20-30 kilometrelik bir mesafe. Esad rejimi için önemli olan Halep. Rusya buna göz yumabilir. Konuşulmuş bile olabilir Rusya’yla.
  
  Amerika ne der?
  - Çatışma istemezse YPG’ye Fırat’ın doğusuna çekilme baskısı kurabilir. YPG Fırat’ın doğusuna geçerse o güvenli bölge ÖSO’nun kontrolüne geçer- tabii TSK desteğinde-.
  
  Bu durumda TSK burada ne kadar kalır?
  - ÖSO’nun buraları tek başına tutması güç. Uzun kalma ihtimali olabilir. Sayın Cumhurbaşkanı “Bölgedeki teröristi temizlemeden çıkmayacağız” dedi. Terörist kavramı içinde YPG de var.
  
  Bu iyi bir şey mi yoksa batağa girmek mi?
  - Belki en doğru hareket bir an önce Suriye rejimiyle normal ilişkilere geçmek. Türkiye rejime “Gel, bu bölgenin sorumluluğunu al, ben de hudutlarıma çekileyim” diyebilir. Başbakan (Binali Yıldırım) sanki bu hareket tarzının işaretini veriyor. Bence akılcı olan bu.
  
  Bölgede Kürtlerin eli ne kadar güçlü?
  - Cezire ve Kobani’nin yüzde 50 civarı Kürt, yarısı değil. Hatay’a bitişik olan Afrin ağırlıklı Kürt ama Cerablus, Menbiç, Elbab’ı da alırsa nüfus oranı yüzde 30’lara düşüyor. Demografik olarak hak iddia edebilecek pozisyonda değil. Ama Şam’da ve Halep’te bir milyon Kürt var. Onları getirip değiştirebilirler.
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  
  Kürt unsurlarla çatışmak yerine dostça ilişkiler kurulamaz mı?
  - ‘Kürt unsur’ değil, PKK. İdare eden PKK, bunu unutmayın.
  
  Bu bakışa göre Türkiye için PYD IŞİD’den daha öncelikli bir tehdit.
  - Evet çünkü IŞİD kalıcı bir sorun olarak gözükmüyor. Belki yıllar alacak ama varlığını uzun süre devam ettirmesi gerçekçi değil. Bir noktada mutlaka tasfiye edilecek.
  
  TÜRK MİLLETİ MUSTAFA KEMAL’E BORCUNU NE YAPSA ÖDEYEMEZ
  
  “Ya istiklal ya ölüm”, “Hattı müdafaa yoktur, sathı müdafaa vardır” gibi Atatürkçü mesajları nasıl buldunuz?
  
  - Mutlu oluyorum. Türk milleti Mustafa Kemal’e borcunu ne yapsa ödeyemez. Onun herkes tarafından daha iyi anlaşılması, prensiplerinin ifade edilmesi bizim için mutluluk. Önemli olan ifadelerde kalmasın, uygulamalarda da görelim.
  
  Neden böyle bir ihtiyaç hissedildi acaba?
  
  - Ben ne zaman bir sorunla karşılaşsam cevabı Mustafa Kemal Atatürk’te buluyorum. Onlar da çıkışı onda bulmuş. Sevineceğiz buna, öyle değil mi?

http://www.hurriyet.com.tr/ilker-ba...mpaign=scn_a0046116293a0000&_sgm_action=click